روز هایی که گذشت ...

از خود ضعیف ام بدم میاد ..از خودم که رفتم و نتونستم ..از خودم که برگه ها گرفتم و از ساختمان زدم بیرون ..از خودم متنفرم ...چرا من قوی نمیشم ...

چرا یاد نمیگیرم رها کنم ..من داد میزنم ..میگم میرم اما پایم لنگ میزند ...

من امروز تا کجا رفتم ...من امروز چی ها دیدم ..خدایا این قلب من قاعدتادباید از کار بیافتد ..بیا و تو تمامش ..

سه روز است که نشستم تو خانه ..گریه می کنم ..و امروز بازهم نتونستم ..

خدایا نزار تو را هم از دست بدهم 

اشک ....

#از_خون_جوانان_وطن 

پ ن : احمقانه است که بنویسی ..غیر عمدی وقتی قانون خودت عمل کشنده را عمدی می داند وقتی اشتباه در هویت رافع مسیولیت و علل موجه نیست ‌..

بمیرید ...بمیرید ...

صبح دادگاه ...از ظهر تا ساعت ۶ بعد ظهر درگیر کلانتری و ۱۱۰ بودم .ولی به نتیجه ای که می خواستم رسیدم ..موکل ام خوشحال شد و  خودم هم خیلی حال کردم .بماند به یادگار از کلانتری ۱۳ و اون شهر کوفتی 

پ ن :

خانه پدری را نبینید ...واقعا چرا من این فیلم دیدم !

پ ن کارت کتابخونه را تمدید کردم ..افرین به من 

پ ن ..موضوع رساله ندارم !زبان ...من چرا از تو فراری ام !باهام دوست شو 

چایی داغ می خورم با کیک سیب و دارچینی که خودم پختم ..

بارون میبارد این جملات قشنگه ولی پشت این جملات ،ابانی است که امروز یه قدم دیگر برداشت برای تمام شدن .ناهار خوردیم و فکر کردم کی باور می کنه این قدر ناامیدم که اخرین ناهار را باهاش خوردم. می دونی امید نداشتن ادم به اینجا میرسونه.عصر گریه کردم . رفتم دفتر و خانم نون بهم گفت خودت را رها کن ...رها کن ..من که فکر می کنم هیچ کس رها نمیشه.همه ماپرنده های تو قفس ایم ..فقط من دیگه رویای پرواز ندارم